Ik zie mezelf als een positief persoon. Bij mij is het glas altijd halfvol, ik denk in kansen in plaats van in problemen en ik vind overal wel 'silver linings'. Dat is allemaal heel goed, zolang ik dat niet gebruik om negatieve emoties uit de weg te gaan. Positiviteit waar je eigenlijk helemaal niks aan hebt, noemen ze giftige positiviteit. Want zeggen 'bekijk het maar van de zonnige kant' helpt niet als die zon er even niet meer is. Maar wat zeg je dan wél tegen mensen die een moeilijke periode doormaken?
Als ik droom, droom ik heel levendig en als ik droom over mensen, dan wil dit mij meestal iets vertellen. Afgelopen nacht droomde ik over mijn beste vriend, die zes jaar geleden overleed aan kanker. Af en toe komt hij nog eens piepen in mijn dromen, vooral als ik op een kruispunt sta en echt wel zijn advies kan gebruiken. Want daar was hij goed in; gewoon zeggen waar het op staat. Het verlies van hem, ik had het écht een plaats gegeven. En een droom die zo levensecht aanvoelde, doet alles in één klap precies teniet.
En dan krijg je zo'n dag dat gemis net iets harder knaagt. Zo'n dag dat ik de hele tijd denk 'dat moet ik hem vertellen', om dan te beseffen dat dit niet meer kan. Zo'n dag dat ik me afvraag waarom ik net nu over hem droom. En waarom zo levendig? Het regent in mijn hoofd, al de hele dag.
Wie mij een beetje kent, weet dat ik één en al positiviteit ben. Als iemand het moeilijk heeft, sta ik altijd klaar met positieve boodschappen zoals 'het komt wel goed', 'zie de goede dingen' of 'wees dankbaar voor wat je hebt'. Ik vind dan ook dat het leven een pak leuker wordt als je het van de zonnige kant bekijkt.
Maar eigenlijk: aan zo'n positieve boodschappen heb je niks als je zelf middenin een storm zit. 'Bekijk het van de zonnige kant' is nogal moeilijk als die zon er even niet meer is. Goedbedoelde opmerkingen als 'wees blij dat je hem hebt gekend' of 'het is toch al vier jaar geleden' doen dan meer kwaad dan goed.
Positiviteit waar je op dat moment geen boodschap aan hebt, uitspraken die je zelfs nog slechter doen voelen, noemen we giftige positiviteit. Giftig, omdat het je niet toelaat om ook negatieve emoties te voelen. 'Een gedwongen positieve houding die elk negatief sentiment probeert te ontkrachten', noemt psychiater Alex Dimitriu het.
Psychotherapeute Whitney Goodman schreef er het boek 'giftige positiviteit' over, waarin ze uitlegt hoe je kan omgaan met emoties in een wereld die geobsedeerd is door positief denken. Volgens haar word je zelfs ziek als je negatieve gevoelens onderdrukt.
We kunnen niet altijd even vrolijk zijn; zo werkt het leven niet. Soms loopt alles mis, voelt alles te zwaar en het is oké om dan te voelen wat je voelt. Wat dan ook! Ik heb me ondergedompeld in het gevoel van leegte, gemis en verdriet. Want soms moet je de storm gewoon ondergaan. Ik kon er alleen doorheen door 'm te voelen. Ik heb alle scherpe kantjes van het verlies gevoeld.
Wat zeg je tegen iemand die door een storm gaat? Er is geen pasklaar antwoord denk ik. Het is al genoeg om er gewoon te zijn. Neem elkaars hand vast, zeg dat je er bent en doorsta samen de storm. 'Wat kan ik doen om het voor jou gemakkelijker te maken', 'dit moet gewoon heel moeilijk zijn voor jou', of 'ik luister naar jou'. Allemaal manieren om de persoon die worstelt het gevoel te geven dat hij of zij gehoord wordt. Je geeft aan dat het rotgevoel er gewoon mag zijn en je maakt ruimte voor een gesprek.
Daarnaast is het ook belangrijk om zélf aan te geven wat je nodig hebt. Ik ben daar nog steeds niet zo heel goed in, maar ik ben aan het leren. Zo belde ik gisteravond een vriendin op en hebben we samen met een lach en een traan gebabbeld. Want iemand missen...het slijt niet. De Fransen zeggen 'tu me manques' in plaats van 'ik mis je' en dat komt veel dichter in de buurt bij hoe het voelt voor mij. Hij ontbreekt aan mijn leven.
Wendy x