35 jaar geleden kreeg Margriet Hermans de smaak van het motorrijden te pakken, samen met haar broer. Ze herinnert zich nog goed één van hun eerste ritten. Onderweg kwamen ze veel andere motards tegen, die begonnen te salueren als ze hen zagen: met hun handen, maar als die niet vrij waren, met hun voet. Het gaf haar het zalige gevoel er écht bij te horen. En dat gevoel van verbondenheid aan anderen geven, dat is wat ze vandaag probeert te doen.
Op welke manier probeer jij de wereld wat mooier te maken?
"Mensen het gevoel geven erbij te horen. Dat kan met kleine dingen zijn, door bijvoorbeeld ‘hallo’ te zeggen. Ik vind het zo belangrijk dat mensen zich opgenomen voelen in onze maatschappij. Als je ergens bij hoort, dan ga je gemakkelijker praten over hoe je je voelt en dan kom je tot een gesprek.
Praten is de enige manier waarop mensen zich verbonden kunnen voelen met elkaar. Communicatie is zo belangrijk; de mens is ervoor gemaakt. Er zijn echter heel wat individuen die nergens bij horen, die met niemand kunnen praten. Dan gebeuren er zonderlinge dingen. Er is meer eenzaamheid dan we denken."
Vind jij het belangrijk om ergens bij te horen?
"Ja, toch wel. Ik hou wel van verbinding. Ik zei vroeger altijd dat ik perfect alleen zou kunnen leven. Maar nu ik zo’n goede partner heb, lijkt me dat toch moeilijk. Als hij zou wegvallen, zou ik geen andere man meer willen, want ik zou nooit meer vinden wat ik nu heb gevonden in hem.
Ik ben een sociaal dier, maar ik ben heel slecht in het onderhouden van vriendschappen. Als ze mij niet uit mijn nest trekken, dan kom ik niet naar hen. Ik zal ook nooit het initiatief nemen om af te spreken, maar als mensen mij uitnodigen dan ben ik wel dankbaar en dan zal ik ook gaan.
Goede vrienden zijn belangrijk, maar ik hoef hen niet elke dag te zien. Als ze mij nodig hebben, dan zal ik er zijn en ik weet ook dat zij er zijn als ik hen nodig heb. Ik heb er geen behoefte aan om hen te bellen met het verhaal van de dag. Ik heb een hekel aan telefoneren, dat is de meest triestige vorm van communicatie! Al die small talk voor je tot de kern van de zaak komt,…zo vermoeiend."
Probeer jij ook met zingen een verschil te maken?
"Als ik optreed, is dat een wisselwerking van humor, zang en moraalfilosofietjes. Ik geniet daar enorm van en ik word er blij van om anderen blij te maken. Mensen genieten er ook van als ik iets vertel over vroeger. Ik ben een bakkersdochter, kind van kleine zelfstandigen,…Mensen herkennen veel van zichzelf in mij.
Ik heb verschillende engagementen in Oud-Turnhout: cultuurraad, seniorenraad en de politieke partij LB18. We zijn liberalen, maar we wilden een nieuwe start maken. We willen een burgerpartij zijn. De burger proberen een klein beetje inspraak te geven. Als er iets in je achtertuin gebeurt, dan weet je toch graag wat er daar gaande is. Als laatste maar toch niet het minste is mijn engagement bij het Willemsfonds waar ik sinds enige tijd voorzitter ben van de regio Turnhout/Oud-Turnhout."
Wat is jouw definitie van geluk?
"Kunnen genieten van het gevoel dat je goed bezig bent, zowel professioneel als privé. In de kleine dagdagelijkse dingen het gevoel hebben van ‘het lukt!’
Je job graag doen, ook zoiets. Het moet toch vreselijk zijn om je job niet graag te doen en maar zitten af te tellen tot je op pensioen kan gaan. Dan denk ik: ‘mensen, ga eens op een ander inspiratie op doen!’ De tijd van heel je leven hetzelfde te doen is toch al lang gedaan. Een aanmoediging of klopje op je schouder kan ook wonderen doen."
Heb jij lang je plekje moeten zoeken in de werkwereld?
"Ik heb in mijn leven al van alles gedaan! Dus ja! Ik ben thuis begonnen in de bakkerij, ik heb in een restaurant gewerkt, ik ben poetsvrouw geweest, ik heb in het onderwijs gewerkt,…Van alles heb ik iets geleerd. Ik heb bij een postorderbedrijf gewerkt. Daar leerde ik over boekhouding, hoe je met klanten kan omgaan,…In alles kan je leermomenten zien.
Ik was vast benoemd in het onderwijs toen ik in de showbizz terecht kwam. Dat was wel een kantelmoment: ga ik alles opgeven voor de showbizz? Soms moet je risico’s nemen."
Waar één deur dichtgaat, gaat een andere open. Dat is mijn filosofie. Maar je moet die deur écht dichtdoen hé, en niet op een kier laten staan.
Was het niet moeilijk om die zekerheid op te geven voor een iet of wat vergankelijke wereld?
"Het is soms gemakkelijker dat anderen de weg voor jou uitstippelen, dan hoef je zelf geen keuzes te maken. Maar word je daar blijer van?
Als mensen meer zouden doen wat hun hart zou ingeven, dan zouden veel mensen iets anders met hun leven doen denk ik. Maar die onzekerheid kan soms verlammen en dat is eng. Ik denk: spring gewoon! Als je tien jaar iets gedaan hebt en je voelt dat het niet meer helemaal lukt, verander dan gewoon van job. Onze maatschappij laat dit ook toe. Vroeger was je boer voor heel je leven, nu niet meer."
Door Corona heb je veel optredens moeten annuleren. Was dit een bittere pil om te slikken?
"Ik ben van nature een vrij gelukkig mens, maar ik zou nog gelukkiger zijn als ik niet meer naar het nieuws zou kijken. Ik vind het bijvoorbeeld heel erg dat Tomorrow Land niet doorging, maar moet dat nu echt drie avonden een hot item zijn in het nieuws ? Er zijn dingen die ik belangrijker vind, zoals al die honderden kleine artiesten die door Corona hun inkomsten verloren zijn.
Ook ik heb al mijn optredens moeten annuleren, mijn dochter ook. Ik mis dat. Optreden is heel intensief. Ik ben niet alleen zangeres, maar ook entertainer. Door er nu zolang uit te zijn, word ik geplaagd door onzekerheid. Op een jaar tijd is heel je set verouderd. Ik krijg daar zenuwen van; het is alsof ik mijn toneelrol niet meer goed ken. Je moet nieuwe dingen proberen en ik oefen dat dan voor de spiegel, maar ik heb toch écht een publiek nodig om te weten hoe het binnenkomt."
Ik ben vrij opgevoed, dat is normaal als kind van zelfstandigen, dus ik heb echt mogen proeven van die vrijheid.
Ben jij onzeker?
"Over het algemeen eigenlijk niet, ook als kind niet. Ik was dik, maar wel zelfzeker. Ik wist dat ik de schone Don Juan niet kon krijgen, maar die moest ik toch niet hebben. Een partner kan je kraken. Ik was meestal zonder partner en dan kan je veel doen. Wij waren een grote, hechte familie met zes kinderen. De jaren ’70 waren fantastische jaren. De hele wereld lag aan onze voeten.
Ik ben heel realistisch. Het leven kan niet altijd rooskleurig zijn. Je denkt dat wel, maar dat kan niet. Gaat het op menselijk vlak goed, dan loopt je kelder onder water. Het is altijd iets en meestal iets dat je niet in de hand hebt. Je kan niet alles controleren en je kan mensen niet veranderen. Ik heb me daar ook schuldig aan gemaakt hoor. Toen ik jong was, had ik een vrijer die ik wilde veranderen naar hoe ik hem wilde. Dat werkt zo niet natuurlijk. Dan is het soms verstandiger om elkaar los te laten.
Grote veranderingen in je leven zijn nooit gemakkelijk."
Relativeren en humor gebruiken is de enige manier om een tegenslag te verwerken of er snel over te geraken
Heb jij altijd zo’n nuchtere kijk op het leven gehad?
"Eigenlijk wel, maar ik word er steeds beter in. Je moet dat natuurlijk kunnen, maar je kan dat leren. Elke dag, hoe belachelijk dat ook klinkt, is de eerste dag van de rest van je leven. Ook al ben je 80 jaar. Je leeft in het heden, niet in het verleden. Elke dag moet je proberen je leven aangenaam en vooral zinvol in te vullen. Dat moet niet veel zijn hé, neem eens een boek vast bijvoorbeeld.
Ik ben een late lezer. Er was zoveel te beleven in mijn jeugd dat ik geen tijd had om te lezen. Er gebeurde altijd wel iets waar ik mee bezig was. Lezen werd door mijn ouders ook gezien als tijdverlies. Ik haal de tijd nu in. Ik heb een speciale leeszetel, voor het raam met uitzicht op de natuur. Ik hou van die momenten."
Gebruik jij humor ook als medicijn?
"Humor is een verteringsmiddel. Ik heb dat wel wat geërfd. Ik hou van goede humor. Dat maakt het leven wat gemakkelijker.
Mijn oudste broer is recent overleden, heel onverwacht. We konden ook geen afscheid meer nemen. Hij had een heel sadistische vorm van humor. We praten nog heel veel over hem en soms maken we grapjes over hem. Zo was ik pas kaas aan het eten en daar zat precies as in. Ik zei: ‘We zijn precies onze Jan aan het opeten!’ Humor helpt om alles beter te plaatsen. Maar ik gebruik het niet als vlucht. Jan is veel te vroeg gestorven. Hij had al veel langer last en als Corona er niet was geweest, had hij vroeger onder de scanner gekund en hadden we geweten wat er aan de hand was. Nu was het te laat.
Je moet mensen leren inzien dat relativeringsvermogen belangrijk is en mensen uitzicht geven. Het stopt niet. Er zijn altijd nieuwe dingen die te ontdekken. Je moet durven iets verlaten en een andere weg nemen."
Wat is het beste advies dat je kan geven aan anderen?
"Elk jong meisje heeft een sterke will to please. Maar durf jezelf zijn! Niet te veel will to please aan de dag leggen. Maak jezelf niet kleiner. Een knecht kan geen twee meesters dienen: je kan niet voor iedereen goed doen en verlies jezelf niet uit het oog."
Je kampte zelf met een zware depressie. Hoe ben je daar sterker uitgekomen?
"Als jong meisje zei ik nooit ‘nee’. Ik was voor iedereen alles aan het doen, behalve voor mezelf. Rond mijn dertigste is er een complete ommekeer gekomen. Ik heb toen een zware depressie gehad.
Ik was altijd verliefd op het leven, maar toen wilde ik niet meer wakker worden. Het hoefde niet meer. Ik had het gevoel dat er zoveel in mij zat dat er nog niet uit aan het komen was, maar ik wist ook niet hoe. Ik had ook mijn uiterlijk niet mee. Door mijn overgewicht verwachtten mensen niet veel van mij. Daarenboven zat in een foute liefdesrelatie waarbij ik mezelf niet meer was. Alles kwam op dat moment samen.
Ik werkte op dat moment in het onderwijs, maar ik was precies een kind zonder weerstand. Ik was aan het lesgeven en leerlingen waren met stukjes gom aan het gooien, terwijl ik dat zelfs niet doorhad."
Op je eigen grenzen botsen doet iets met een mens. Ik heb het onderwijs losgelaten en ik heb uiteindelijk voor de showbizz gekozen, omdat ik daar écht gelukkig van werd
"Ik werd ook succesvol in die wereld: dat bewijst toch maar dat ik talent had, maar dat niet kwijt kon in de jobs die ik eerder deed.
Ik ben sindsdien een gelukkiger en verstandiger mens. Depressief zijn is erger dan je heup breken. Bij een depressie weet je niet waar je aan toe bent. Het overvalt je en je weet niet wanneer het voorbij zal zijn. Ik vroeg me echt af waar ik dat aan verdiend had.
Herstel kan je echter niet forceren. Ik heb geleerd om te durven loslaten, om op tijd te zeggen: ‘het stopt hier.’ En een job doet heel veel. Als je iets doet waar je écht niet blij van wordt, dan is dat een voedingsbodem voor depressies."
Wat is het beste advies dat je kan geven aan anderen?
"Relativeer het belang van rijkdom. Rijkdom zit in je hart, niet in je portemonnee. Je moet natuurlijk geld hebben om te leven, maar je mag niet te gulzig zijn. Mijn grote inspiratiebron is Franciscus van Assisi, ook al ben ik niet gelovig. Een rotverwende zoon, uit een rijk gezin, die zich afvroeg waarom hij niet gelukkig was.
Hij ontdekte dat materiële rijkdom nooit de rijkdom van de ziel kan vervangen en dat is ook zo. Iemand kan 20 oldtimers in zijn garage hebben, maar is hij dan gelukkig? Onze maatschappij predikt kwantiteit boven kwaliteit, altijd meer en meer. En ondertussen vergiftigen we onze planeet."
Moeten mensen meer naar de essentie teruggaan?
Ik denk het wel. Wat is voor mij de essentie? Eten, drinken, een dak boven je hoofd. Er zijn mensen die dat niet hebben. Hoeveel mensen leven er met de schrik dat ze morgen geen eten hebben om aan hun kinderen te geven?
Daarnaast is het belangrijk om je te kunnen geven aan andere mensen en jezelf te kunnen zijn en laten zien. Dat geeft je rijkdom. Dat is moeilijk, want dat vereist vertrouwen. Mijn echtgenoot noemt mij soms een naïef spook, omdat ik iedereen vertrouw. Maar als ik dat basisvertrouwen niet meer zou hebben, dan kan ik niemand meer spontaan graag zien. Niet dat ik iedereen graag zie, maar dan zou je zo achterdochtig zijn.
Dat is voor mij onleefbaar. Ik geloof dat de mens van nature goed is, maar hij wordt onderweg gekneed door geld en macht. Je kan een mens heel hard maken, denk maar een kindsoldaten bijvoorbeeld."
Onze planeet is zo sterk, maar ik vraag me af hoelang ze het gaat volhouden."
Wat zou je het liefst veranderen in deze wereld?
"Machtsgeile mensen maken de wereld kapot. Ik wou dat de mensheid meer kon ingrijpen bij individuen die de medemens exploiteren. Mensenhandel, winstbejag, eigen belang en despotisme het zet alle moraliteit opzij en dat vind ik erg.
Er is zoveel oneerlijkheid in de wereld en daar word ik soms moedeloos van. Op kleine schaal kan ik wél iets veranderen en dat is ook meteen de reden waarom ik in de politiek ben gegaan. Ik hoop op mijn eigen manier, op lokaal niveau een verschil te kunnen maken. Heel Oud-Turnhout wordt bijvoorbeeld kapot verkaveld, er blijft geen bos meer over. Wij hadden prachtige, oude bossen, maar we maken onze eigen gemeente kapot.
Ik wil blijven ijveren voor mijn dorp en voor mijn medemensen. Onze planeet is zo sterk, maar ik vraag me af hoelang ze het nog gaat volhouden. In het Amazonegebied worden dagelijks hele voetbalvelden ontbost. Waar gaan wij onze zuurstof halen. Binnenkort komt de brouwer dat hier ook thuis afzetten: zes bakken water en zes bakken zuurstof. Mensen snappen het niet."