Waar wil reisjournalist Pico Iyer het liefst naartoe gaan? Wel, nergens! De grootste luxe in deze snelle tijden is volgens hem niet dat we altijd overal naartoe kunnen, maar net dat we de mogelijkheid hebben om eens even niets te doen en kunnen stilstaan. Stilte is het grootste avontuur. En dat maakt hij duidelijk in zijn Ted Talk; eentje voor iedereen die zich overweldigd voelt door de eisen van onze wereld.
Zitten we nu niet in een periode van tegenstrijdigheden? Voor mij voelt dat zo. Kijk naar pakweg vijftig jaar geleden: we werken nu misschien minder, maar toch hebben we met z'n allen het gevoel dat we ons sufwerken. De technologie van vandaag levert ons zoveel tijdbesparende snufjes, maar toch voelt het alsof de tijd ons steeds ontglipt. Hoezo is het nu al ineens weer maart?!
Contact leggen met andere mensen, zelfs aan de andere kant van de aardbol, wordt ons steeds gemakkelijker gemaakt. Maar écht in verbinding gaan...dat lukt wat minder goed. Het voelt soms alsof we dat contact met onszelf verloren zijn, ergens tussen de soep en de patatten. En dat is niet onlogisch, want we leven in een wereld waarin we voortdurend geprikkeld worden.
"We staan op zo'n vijf cm van een groot scherm, dat lawaaierig en druk is. Dat scherm is ons leven."
"We staan op zo'n vijf cm van een groot scherm, dat lawaaierig en druk is. Dit scherm is ons leven. Door een stap achteruit te zetten en door stil te houden, kunnen we zien wat het leven voorstelt", zegt reisjournalist Pico Iyer. Een treffende quote dat ik las in zijn boek 'De kunst van stilte'. Het is nooit stil, rondom ons niet en in ons eigen hoofd ook niet. Hoe kunnen we ons eigen hart dan nog horen?
Om die stilte en oh zo nodige rust te zoeken, gaan we dan maar één of twee keer per jaar op reis... om dan daarna terug in de hectiek van het dagelijks leven te stappen. Ik geef toe, ik snak naar een vakantie! Onze laatste reis met het gezin is al een heel, heel verre herinnering.
Ik droom ervan om ergens in Schotland, al kamperend aan een kampvuurtje ineens dé rust te vinden. En dan ook ineens te weten wie ik écht ben. Misschien is dat wel ijdele hoop...
We leven zo hard in ons hoofd...ik word gek van al die moetjes, verwachtingen en to do'tjes. Ik zie soms the bigger picture niet meer. Waarom doe ik wat ik doe? Word ik daar echt blij van, of denk ik maar dat ik daar blij van zou moeten worden? Terwijl ik eigenlijk wel weet dat, hoe minder ik denk, hoe beter ik kan voelen wat mij het meeste raakt. Maar moet ik daarvoor écht naar Schotland gaan?
"Hoe minder ik denk, hoe beter ik kan voelen wat mij het meeste raakt"
Tot dit besef kwam Pico Iyer ook. Hij reisde de wereld rond, maar de rust waarnaar hij zocht, was enkel te vinden in zichzelf. En die plek bereikte hij door nergens naartoe te gaan. Voor Iyer kwam het kantelmoment op zijn 29ste. Hij leefde het leven waar hij als kleine jongen van droomde, maar hij besefte ineens dat hij zo hard aan het ronddraven was en ondertussen was vergeten hoe het voelde om gelukkig te zijn. Bij dit besef liet hij zijn droomleven achter zich en verhuisde hij naar een eenvoudige flat in Kyoto, waar mensen al meer dan 800 jaar stilzitten.
Om te voelen, kunnen we echt allemaal wat stilte gebruiken. En daarvoor hoeven we niet naar Kyoto te verhuizen. We kunnen ook even stilstaan in ons dagelijks leven. Ik moet me dit af en toe herinneren, anders blijf ik hopen om mezelf te vinden aan een kampvuur in Schotland.
De voorbije vijf dagen, allé vier dagen want vandaag is de laatste dag, volgde ik de PRH-cursus 'Wie ben ik' (PRH staat voor: Persoonlijkheid en Relaties). Vijf dagen lang werd ik in een warme, veilige cocon ondergedompeld, ver weg van de buitenwereld. Vijf dagen lang mocht ik bewust stilvallen bij mezelf. Wat een cadeau!
Ik kon stilstaan bij wat voor mij wezenlijk belangrijk is. Ik heb helemaal geen Schots vuur nodig om te ontdekken wie ik ben. Kunst is om dat gevoel vast te houden. En om, zodra ik morgen weer tientallen to do's heb, mezelf de kans te blijven geven om even stil te vallen. Door te gaan wandelen in stilte, door de rust van een zwembad op te zoeken (heel vroeg in de ochtend),...
En dat gun ik jullie ook. Benieuwd naar het verhaal van Pico Iyer? Bekijk hier de Ted Talk.