Hoe dikwijls krijg jij de vraag ‘Hoe gaat het met je?’ en hoe dikwijls antwoord je dan ‘Prima!’, ook al voel jij je verre van oké, zodat mensen gewoon rustig met hun dag kunnen verdergaan? Nora McInerny doet het tegenovergestelde in haar podcastreeks Terrible, thanks for asking en ze breekt daarmee een lans voor mentale gezondheid.
Hoe is het?
Goed hoor! En met jou?
Oh, prima!
Dikwijls zien de conversaties die ik heb er zo uit. Met de buurman aan de brievenbus, met een collega die naar een andere dienst verhuisd is of met medestudenten die ik tegenwoordig maar sporadisch zie. Zelfs tegen vrienden die via Whatsapp even inchecken antwoord ik in een automatisme: ‘Alles gaat goed!’
Hoe gaat het met je? Het is een supervraag, als ook alles goed gaat. Dan kan je enthousiast antwoorden: ‘Geweldig!’ Je kaatst de vraag terug, je krijgt ook een ‘Geweldig’-antwoord en je kan beiden rustig je dag verder zetten.
De vraag is minder super als je je helemaal niet geweldig voelt. Als je al drie keer geweend hebt ook al is het nog maar 10 uur. ‘Slecht’, wil je dan antwoorden. Want het stormt in je hoofd. Je hebt een krop in je keel en die knoop in je maag wordt ook alleen maar erger.
Hoe gaat het met je? Het is eigenlijk zelfs geen echte vraag, waardoor je ook geen echt, eerlijk antwoord kunt geven. Je mompelt dan maar ‘Super!’, je veinst een lach op je snoet, de ander zegt hetzelfde terug en je gaat verder met je vreselijke dag. Dat is meestal hoe het gaat.
Maar het kan ook anders en dat laat Nora McInerny zien. Ze schrijft over het omgaan met verdriet en rouw, puttend uit haar eigen persoonlijke ervaring. Ze kreeg een miskraam en ze verloor zowel haar vader als haar man aan kanker binnen enkele weken in 2014.
In haar podcast 'Terrible, thanks for asking!' zijn mensen eerlijk over de harde dingen in het leven. Nora maakt die slechte momenten draaglijker en met haar interviews wil ze het taboe van mentale gezondheid doorbreken. De verhalen gaan over dappere mensen die op de vraag ‘Hoe gaat het?’ durven antwoorden met ‘Slecht, maar bedankt om het te vragen!’
“We humans are experts at hiding our broken parts.”
― Nora McInerny, No Happy Endings: A Memoir
In elke aflevering vertelt iemand wat er achter het antwoord ‘Goed hoor!’ schuilgaat. Die openheid voelt als een warme deken, want het is oké om niet oké te zijn. Open je verhaal delen is zo krachtig en verbindend. Niemand heeft alleen maar topdagen...
Dus misschien… misschien moeten we voortaan eerlijk antwoorden op de vraag en zonder oordeel écht luisteren naar het antwoord. En heel misschien kunnen we elkaar zo verrassen.
Want soms voel ik me vreselijk, heb ik géén idee wat ik aan het doen ben en voelt het alsof er geen einde komt aan deze storm. Dat gevoel is oké, want ik weet dat het niet altijd zo zal zijn. Dat na duisternis weer licht komt, altijd.
Misschien heb je dan mensen nodig die je 'Het gaat goed'-antwoord kunnen doorprikken. Of misschien heb je zelf gewoon een extra portie moed nodig.
“It’s about facing whatever darkness looms over you: your suffering, your sorrow, your sickness, and still putting one foot in front of the other.”
― Nora McInerny, No Happy Endings: A Memoir
Stormen zijn er altijd, in ieders leven. En de enige manier om een storm te doorstaan, is om deze te ondergaan. Door 'm te voelen. En soms begint dat voelen al met het antwoord: 'Het gaat niet goed vandaag'. En zo geef je de ander de kans om naast jou te komen staan.
Het donker is minder eng als je samen vuur maakt.
Wendy x
Je kan de podcast onder meer beluisteren via Spotify, Google Podcasts of Apple Podcasts. De afleveringen duren tussen de 40 en de 60 minuten.
Om af te sluiten: nog een uitsmijter uit haar boek:
“BE “FINE”. How are you? Well, you’re fine, of course! You’ve never been better. I mean, sure, those medical bills are adding up to more than your house is worth, and yeah, you’re not on “speaking terms” with your siblings, and no, you don’t exactly have a job, but overall? When you think of it? Ya can’t complain. Turn the conversation back onto the asker as soon as humanly possible. You’ll immediately find out that they’re just as fine as you are. Wild, right? Help? Who needs help? Not you. You can handle it. Totally. Whatever it is. Three hours in line at the Social Security office, only to find out that your form wasn’t notarized on the third day of the month with Saturn in your fifth house? Not a problem. Two kids with the stomach flu and a job that doesn’t give you paid sick time? You got this. A burning pit of despair growing stronger every day like the Eye of Sauron? All over it. Those cracks you’re starting to feel in that Totally Fine Construct you worked so hard on? That’s the breakdown coming. The cortisol is pumping, your blood pressure is banging, and your body, which doesn’t know the difference between emotional stress and being chased by a sabre-toothed tiger, is freaking the fudge out. Delicious, isn’t it?"
― Nora McInerny, No Happy Endings: A Memoir