Ik heb het geluk gehad om te kunnen opgroeien in een groene omgeving. Ons huis is omringd door velden en bossen en ik kan me geen betere thuis voorstellen. Ik maakte daarvan als kind, en nu nog steeds, rijkelijk gebruik. Ik had helemaal geen PlayStation of een Gameboy nodig om me te amuseren. Mij vond je altijd terug in de tuin, waar ik bomen had om in te klimmen en bergen om over te rennen. Ik voelde me helemaal thuis in de natuur. Ook nu heb ik de natuur nodig als ik even moet herbronnen.
Zoals ik in een eerdere blog al schreef, ben ik een sportieve spring in ’t veld. Ik kocht onlangs een echte koersfiets en ondertussen heb ik al heel wat kilometers in de benen. Ik kan er echt van genieten om alles te geven op mijn fiets, wind in de haren, hoofd leegmaken en maar doorgaan. Als ik dan ook nog eens kan fietsen in een prachtige natuur, ben ik helemaal in mijn nopjes.
Mijn mama weet dit en daarom verraste ze mij met hét perfecte verjaardagscadeau: een fietstochtje naar Tholen, met alles erop en eraan. Tholen is een klein dorpje in Zeeland, op zo'n 30 km van mijn thuisdorp. Nog zo'n geluksmomentje voor mij: niet alleen bossen maar ook de zee vlakbij hebben!
Vroeg vertrekken was de boodschap, want er stond heel wat op de planning. Onderweg op tijd stoppen voor een terrasje was natuurlijk een must. 😊 Op weg naar onze bestemming was het volop genieten. De zon die scheen, de vogeltjes die floten en de krekels die sjirpten. Heerlijk.
Aangekomen in de mooie havenstad Tholen, was het tijd voor een goede lunch. Trouwens nog iets waar ik stiekem echt gelukkig van kan worden: lekker eten. We zochten een gezellig restaurantje aan het water, met het zicht op de boten en vissers. Puur genot. En het mooie, zonnige weer hielp daar natuurlijk goed aan mee.
Fietsen hadden we genoeg gedaan, maar wat zou een uitstap naar het water zijn zonder een wandeling op de dijk? Inderdaad… Dus gingen we toch maar eens een kijkje nemen op de mooi aangelegde wandelpaadjes langs het water.
Na een zalig zonnige namiddag aan de haven keerden we terug huiswaarts. Ik moet eerlijk zeggen dat de route naar ons thuisdorp nóg mooier was dan de heenrit. Fietsen over een lange dijk en trappen tussen loslopende schaapjes. Die beestjes die daar zo zorgeloos wat zitten te grazen in het gras, daar word je toch instant gelukkig van? Op zo’n momenten komt het besef dat onze aarde ons zo veel mooie plekjes te bieden heeft.
Terug thuis van een drukke en sportieve dag, besloten we de dag goed af te sluiten met nog een etentje. Een van mijn favoriete gerechten, maar nog belangrijker: een bangelijk dessert. Van zo’n dingen word ik oprecht blij. Geluk zit echt in de kleine dingen, en zo’n dagen als deze bewijzen dat.
