Ik heb mezelf steeds als een kattenmens beschouwd. Heerlijk vind ik hun gracieuze manier van bewegen en hun ontzettend eigenwijs laisse-moi-faire gehalte. Daar kwam verandering in toen mijn oudste dochter een enorme hondenangst bleek te hebben Toen deze haar leven begon te hinderen, moest ik ingrijpen. Een hond in huis zou haar hiermee moeten helpen, dus ging ik op zoek.

Ik heb adoptie overwogen, ik heb regelmatig het asiel bezocht om met zo'n lieverd te gaan wandelen. Een juiste match kwam jammer genoeg niet uit de bus.
Ik besloot Inna van Angel Silvestre te contacteren: een ex-klant van me en toevallig topfokster van Schotse Collies; een ras dat bekend staat omwille van hun zachtaardig karakter. Ik werd overladen met massa's info en ze liet me weten dat ze binnen enkele weken opnieuw een nestje pups zou hebben. We werden uitgenodigd om dan een kijkje te komen nemen.
Mijn twee jongsten waren dolenthousiast, maar mijn oudste heb ik bijna letterlijk moeten meesleuren. Meer dan een half uur heeft ze, samen met haar zus, afwachtend in een hoekje staan kijken terwijl broerlief er al snel eentje op zijn schoot had zitten.
Terwijl ze me de hele tijd zo'n pupje zag strelen, kwam ze voorzichtig dichterbij. Uiteindelijk heb ik zo'n kleine wollebol in haar armen gestoken en na 5 minuten begon ze het zachtjes te strelen. De angst die ik nog eerder in haar ogen zag, smolt als sneeuw voor de zon en ook haar zusje zette haar schrik opzij.

Ze stelde veel vragen en ze wou bijna onmiddellijk dat hondje mee naar huis nemen. Al deze hondjes waren reeds besproken, maar misschien was het wel een fijn idee voor de toekomst? Uiteindelijk was het Inna die ons een bijzonder fijn voorstel deed voor een nestje dat binnen enkele maanden verwacht zou worden. Dat gaf ons ook voldoende tijd om al het nodige in orde te maken.
Toen we Trixx eindelijk ophalen konden, was het voor mijn oudste en jongste dochter toch opnieuw even wennen. Het enthousiasme van een jonge pup was af en toe nog overweldigend, maar toch heeft het niet lang geduurd alvorens ze hun hartjes veroverd had.
Niet in het minste het mijne… ik sliep de eerste weken zelfs op de zetel naast haar bench zodat ze op haar gemak wennen kon aan haar nieuwe thuis. Bij het eerste enthousiaste ik-ben-blij-om-jou-te-zien likje van d'r, liepen de tranen over mijn wangen,…
Ik had enkele zware jaren achter de rug en had een flinke muur met prikkeldraad rondom mijn hart gezet. Zij brak probleemloos door de barricade heen en herinnerde me opnieuw aan dat oprechte gevoel van graag gezien worden. Nooit had ik kunnen denken dat een hond zo'n effect op me hebben zou.
Bijkomend voordeel was ook dat dat mijn lichaamsbeweging er door de dagelijkse wandelingen flink op vooruit ging. Ik leerde ook heel wat andere hondenbaasjes kennen, maar ook de viervoeterloze exemplaren stopten voor een aaitje en een praatje. Heerlijk om zien wat voor gevoel van verbinding Trixx zonder enige moeite veroorzaakte.

Ondertussen is ze meer dan een anderhalf jaar bij ons en heeft ze zich prima aangepast aan onze gezinssituatie: ontzettend lief en knuffelig wanneer we in onze kidsloze week zijn en extra speels wanneer haar mensenbroer en -zussen bij ons verblijven.
Ze beschouwt de kinderen echt als medepups. De jongste rolt ermee over de grond en knuffelt haar plat, zoonlief krijgt vaak gezelschap van haar tijdens het gamen en bij de oudste weet ze dat ze steeds terecht kan voor een knuffel of speelmoment. Zelf voelt ze het probleemloos aan wanneer iemand van hen getroost moet worden.
Trixx geniet ook enorm van fysieke aandacht. Wanneer mijn vriend en ik elkaar een knuffel geven dan komt ze er ook steeds bijstaan en duwt haar neus dan tegen onze benen totdat we haar ook even over haar kopje gekroeld hebben. Ze wijkt niet van onze zijde en toont haar affectie constant,… heerlijk hartverwarmend. Die donkere ogen met lange wimpers van d'r, haar ongeduldig getrappel en de variatie in haar stemgeluid dat ze produceert wanneer ik de sleutel in het slot stop bij het thuiskomen; het verraadt telkens dat enorme enthousiasme van d'r.
Dat gevoel van onvoorwaardelijke liefde dat ze mij/ons geeft, overspoelt me nog regelmatig en vervult me met een groot gevoel van dankbaarheid. Zonder twijfel is Trixx het mooiste cadeau dat iemand me ooit gegeven heeft. Dankjewel Inna… uit de grond van mijn hart. Liefs, Ine
Liefs, Ine
Comments