Van leerling naar student
30 juni 2014. Eindelijk is het zo ver: afgestudeerd van de middelbare school. De saaie lessen, vervelende leerkrachten en bakken huiswerk. Eindelijk lag dat hoofdstuk achter me.
Als leerling, en tegelijk ook puber, vond ik studeren maar niets. Liever ging ik uit met vrienden en deed ik leuke dingen. School kwam dus vaak op de tweede plaats. Tot ik de keuze maakte om verder te gaan studeren aan de hogeschool. Op de vraag ‘wat wil je later worden?’ had ik nog niet meteen een antwoord klaar. Dat ik enorm graag bezig was met talen, wist ik wel. Na heel wat schoolbezoeken, zoekopdrachten in Google en studiebeurzen koos ik voor de opleiding Talen en Intercultureel Netwerken, een bacheloropleiding van drie jaar. Een masteropleiding sloot ik absoluut uit, want ja, dat was té veel studeren… ;-)
Vol goede moed begon ik aan de opleiding. Vreemd genoeg: ik vond studeren plots écht leuk. Hoe iemand 180 graden kan draaien, hé. In juni 2017 kon ik dan met trots zeggen dat ik met onderscheiding mijn bachelordiploma had gehaald.
Grenzen verleggen
Maar ik had er nog niet genoeg van. En had iemand mij drie jaar geleden verteld dat ik dit zou doen, had ik eens goed gelachen. Maar toch ging ik de uitdaging van een master aan. Ik wilde mijn grenzen verleggen, aftasten wat ik aankon.
Ik had mijn zinnen gezet op vertaler-tolk. Ik schreef me vol enthousiasme in aan de Universiteit van Antwerpen, maar al snel besefte ik dat dit toch niet mijn ding was. Daarom gooide ik het na semester één over een andere boeg: een master in de Meertalige Professionele Communicatie. Minder taalgericht, meer bedrijfskundig.
Twee jaar zwoegen en zweten, dat zal ik niet ontkennen. Tranen ook: de ene keer van miserie, de andere keer van vreugde.
Maar het moment suprême was toch wel op 7 juli 2020. Sinds deze dag kan ik met veel trots zeggen dat ik niet één, maar twee diploma’s op zak heb. Een moment waarvan ik nu, één maand later, nog steeds gelukkig word.
En nu kan het echte werk beginnen, of…?
Afstuderen, allemaal goed en wel, maar de tijden zijn er niet zo gunstig naar. Wat een feestelijk moment zou worden met een proclamatie en een feestje, is uitgedraaid tot een online mededeling dat ik geslaagd ben. Een glaasje bubbels met mijn eigen bubbel maakte dit uiteindelijk wel goed.
Maar de grote vraag: wat nu? Na het afstuderen volgt natuurlijk je eerste echte job. Maar daar steekt Corona een stokje voor. Al enkele maanden reageer ik op openstaande vacatures, solliciteer ik spontaan of informeer ik me bij interimkantoren. Telkens weer die ‘Sorry, momenteel hebben wij geen nood aan nieuwe werkkrachten’. Frustrerend. Maar zoals een echte Vlamdrager geef ik de moed niet op. Blijven gaan!
Bij een aantal bedrijven raakte ik uiteindelijk al tot de tweede stap in de sollicitatieprocedure, waarbij ik enkele tests moest afleggen. Antwoorden lieten echter op zich wachten… Tot afgelopen week. Een telefoontje van het interimkantoor: “Dag Melissa, ik heb goed nieuws voor jou.” Oh ja, dacht ik. “Ik bel jou met de mededeling dat jij werd geselecteerd voor de tijdelijke studentenjob als copywriter.” Wauw. Een eerste ervaring als copywriter in het vooruitzicht. Wat leek als een droom, wordt dan toch een beetje werkelijkheid. En weer een geluksmomentje rijker! 😊
